Obsydian - recenzja

Tytuł: Obsydian
Autor: Jennifer L. Armentrout
Tom: 1
Cykl: Lux
Liczba stron: 442
Wydawnictwo: Filia

Katy wprowadza się do nowego domu razem ze swoją mamą. Okazuje się, że jej sąsiadami są bliźniaki - Dee i Deamon Black'owie. Dee bardzo zależy na przyjaźni z Katy, ale jej brat usilnie próbuje jej w tym przeszkodzić. Dziewczyna nie rozumie postępowania swojego sąsiada, który na każdym kroku próbuje ją obrazić i sprawić aby wyniosła się z nowego miasta. Jednak z czasem między tą dwójką rodzi się więź. Zaczynają się dogadywać, a Katy wkrótce później dowiaduje się kim tak naprawdę są Dee i Deamon. Główna bohaterka znajduje się w niebezpieczeństwie, a zło jest coraz bliżej.


Wreszcie mi się udało! Przeczytałam pierwszy tom z serii Lux, o której słyszałam już dawno, dawno temu. Oczekiwałam czegoś niezwykłego - wartkiej akcji, świetnych bohaterów, czegoś nowego, świeżego. Trochę się niestety zawiodłam.

Okej - akcja była całkiem wartka, bohaterowie również świetni, a ich dialogi - po prostu rozbrajające, ale...

Ale to już było. Niestety książka jest bardzo schematyczna - zwykła dziewczyna, która w dodatku jest książkową blogerką wprowadza się do nowego miasta. Jest raczej spokojna i nie ma zbyt wielu przyjaciół. Nagle spotyka superprzystojnego chłopaka o hipnotyzujących zielonych oczach i jej życie nabiera rozpędu. On jest niezwykle niebezpieczny, prowadzi życie samotnika, obraca się w kręgu najbliższych przyjaciół, ale zaczyna porzucać to wszystko tylko i wyłącznie dla nowo poznanej sąsiadki. Jakby tego było mało, mija trochę czasu i - bum! zakochują się w sobie. Brzmi znajomo, prawda? (trochę za bardzo zmierzchowato jak dla mnie :D)

Naprawdę ciekawie było wspólnie z Katy odkrywać kawałek po kawałku tajemnicę, którą skrywają bliźnięta Black'owie. Skoro o bohaterach mowa to muszę dodać, że byli świetnie wykreowani, a sarkazmu w tej książce nie brakowało. Bardzo często podczas przekomarzanek Deamon'a i Katy towarzyszył mi na twarzy uśmiech. Deamon to niebezpieczny i niebezpiecznie seksowny facet, bardzo opiekuńczy w stosunku do siostry i odważny. Jego "dupkowatość" na początku książki służy tylko i wyłącznie dla obrony Dee. Katy jest zabawna, ironiczna i dzielna, to samo można powiedzieć o Dee, której teksty nie raz mnie rozbrajały i wbijały w fotel.

Jednak najbardziej zawiodła mnie końcówka. Sadziłam, że książka ma te 440 stron, a okazało się, że tak naprawdę tylko 390 , a pozostałość to dodatek - niektóre sceny widziane oczyma Deamon'a. Przez to nastawiłam się na dłuższą historię i mocny koniec, bo ten który otrzymałam nie do końca mnie zadowolił. co więcej - mam wrażenie, że to wszystko już było. Dlatego kiedy tylko zobaczyłam, napis "Koniec" zadałam sobie pytanie - "Serio i to tyle?"

Szukałam czegoś nowego, odbiegającego od schematów i niebanalnego. Zamiast tego otrzymałam schematyczną powieść z końcówką, która nie powala na kolana ale za to ze świetnymi bohaterami. Zapewne zapoznam się z drugim tomem, bo książka była wciągająca i przyjemnie napisana, przez co naprawdę dobrze mi się ją czytało. A kto wie, może drugi tom okaże się dużo lepszy? Obsydian jest idealną pozycją na lato - lekka i czyta się ją szybko, ale aż do bólu schematyczna.

Moja ocena: 7/10