Jestem humanistką. Nie czytam lektur. | O lekturach szkolnych słów kilka.

Bardzo lubię czytać książki, przenosić się do innych światów, poznawać różnych bohaterów i wraz z nimi przeżywać różne przygody. Są jednak takie książki, po które nie sięgam. Nie jest w stanie zmusić się do czytania, nigdy nie mogę znaleźć w sobie wystarczającą ilość motywacji, żeby się za nie zabrać, szkoda mi na nie czasu, bo wiem, że i tak nic z nich nie wyciągnę, nie będę się mogła skupić na lekturze i w trakcie czytania moje myśli będą zupełnie gdzie indziej. Panie i Panowie zapraszam na post o lekturach szkolnych znienawidzonych przez mnie książek, których nie czytam (mimo że powinnam :D).

W tym roku zdaję maturę. Jako przedmioty rozszerzone wybrałam sobie polski i angielski. I o ile z tym drugim nie mam problemów, lubię się go uczyć i właściwie wcale się go nie obawiam na maturze, czy to ustnej, czy pisemnej, o tyle z polskim mam pewien kłopot. Nie czytam lektur. W ciągu trzech lat nauki w liceum przeczytałam Jądro ciemności, dwie trzecie Przedwiośnia, szczegółowe streszczenie Ojca Goriota i Kamizelkę. Jestem humanistką, mam rozszerzony polski - siedem godzin w tygodniu, w drugiej klasie było dziewięć, a Lalka, Pan Tadeusz, czy Wesele są mi zupełnie obce. Nie zrozumcie mnie źle - mniej więcej orientuję się co się wydarzyło w tych książkach oraz jakie są w nich postacie, ale gdybyście zapytali mnie o jakiś szczegół, czy o charakterystykę tych postaci, zapewne nie powiedziałabym wam zbyt wiele.

Nie cierpię zmuszać się do czegoś. Czytanie lektur jest według mnie kompletną stratą czasu - nie wyciągnę żadnych lekcji z tych książek, akcja kompletnie mnie nie interesuje, a fabuła jest nudna i ciągnie się jak flaki z olejem. Czas jaki mogłabym spędzić na czytaniu nudnych lektur, wole poświęcić na przeczytanie jakiejś wartościowej książki, która niesie ze sobą mnóstwo ważnych lekcji życia, i która zostanie ze mną na dłużej. Niedawno omawialiśmy Ferdydurke i słysząc o "upupianiu" od mojej nauczycielki miałam ochotę wybuchnąć śmiechem. Z tego co mówiła moja polonistka o tej książce wywnioskowałam, że po jej lekturze miałabym papkę z mózgu oraz nieźle zrytą psychikę. Podziwiam ludzi, którym udało się przebrnąć przez to coś.

Najlepsze z tego wszystkiego jest to, że mimo faktu iż nie czytam lektur - ba, ja nawet streszczeń nie czytam, czasem też w ogóle nie wypożyczam tych książek z biblioteki - mam dobre oceny z polskiego. Nasza polonistka jest hmm... specyficzną osobą, która dość często zapomina o zadanych pracach. Po omówieniu lektury (co trwa strasznie długo - załóżmy że na lekturę X jest przewidziane 5 godzin lekcyjnych, my omawiamy ją w 10 godzin, przez co jesteśmy strasznie do tyłu z materiałem i na bank nie wyrobimy się przed maturą z omówieniem tego wszystkiego, zostało nam bodajże 7 lektur i cały podręcznik do zrobienia, a czasu zostało bardzo mało), zazwyczaj zadaje jakąś rozprawkę związaną z lekturą. Z tym też jest ciekawie, bo zazwyczaj oddaję moje prace po miesiącu, czasem dwóch od upływu terminu i nie ma z tym żadnego problemu, ani konsekwencji w postaci zaniżonej oceny.

Uważam, że kanon lektur, jaki obecnie obowiązuje to jedna wielka porażka. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że być może przez tak beznadziejne lektury, ludzie nie czytają książek - zrażają się do nich po prostu. Pamiętam, że w podstawówce czytałam każdą lekturę jaka była omawiana, bo po prostu podobały mi się, były wciągające i ciekawe. W gimnazjum zaczęłam czytać ich coraz mniej, a teraz to już w ogóle nie zawracam sobie nimi głowy. Matura za niecałe dwa miesiące, a lektury to dla mnie czarna magia... Jednak mój plan jest taki - przeczytać jakieś dokładniejsze streszczenia ważniejszych lektur, te krótsze spróbować przeczytać w całości, a potem - cóż zobaczymy co ma być to będzie.

Najbardziej boję się ustnej matury z polskiego, ale jako że staram się myśleć pozytywnie to liczę, że wylosuję w miarę łatwy temat i będę mogła się odnieść do książek, które przeczytałam tak z własnej woli. Bo przecież wcale nie trzeba się odnosić tylko i wyłącznie do lektur. Ważne żeby motyw się zgadzał. Lektury to zło do którego nie zamierzam się zmuszać i planuję je omijać szerokim łukiem. Dajcie mi znać jakie wy macie zdanie na ten temat. Lubicie czytać lektury szkolne? Może macie jakąś swoją ulubioną? Z chęcią poczytam wasze komentarze na ten temat, do napisania! :)

W tym poście wyraziłam swoje zdanie na temat lektur szkolnych, nie czytam ich i nie zamierzam, ale nie bierzcie ze mnie przykładu. :D